Integral Eye Movement Therapy (IEMT) is een relatief nieuwe therapeutische methode die gebruikmaakt van oogbewegingen om vastzittende emotionele patronen en hardnekkige overtuigingen te doorbreken. Veel mensen ervaren het als een verrassend snelle manier om lading van herinneringen af te halen en meer grip te krijgen op hun emoties. Maar wat gebeurt er eigenlijk in de hersenen tijdens IEMT, en welke rol spelen de amygdala en hippocampus?

10 vragen om los te komen van je veiligheidszoekende verstandOns brein is een fantastisch instrument. Het helpt ons plannen, analyseren, vergelijken en vooruitdenken. Maar soms neemt het veiligheidszoekende deel  (het ego, de innerlijke criticus of de overbeschermende controleur) het stuur volledig over. Dan raken we verstrikt in zorgen, piekeren en eindeloos afwegen, terwijl we juist verlangen naar rust, vertrouwen en leven in lijn met wie we écht zijn.Deze 10 vragen kunnen je helpen om wat meer afstand te nemen van dat controlerende verstand en te zakken in jezelf. Ze nodigen uit tot reflectie, bewustwording en het vinden van een ruimer perspectief.

Het einde van de vakantie: terug naar de stroom van het levenDe zomervakantie is vaak een periode waarin alles even vertraagt. Geen wekker die je dwingt, meer ruimte om te doen waar je zin in hebt, tijd voor elkaar of juist tijd voor jezelf. Even lijkt het leven lichter en ruimer. Maar dan komt dat onvermijdelijke moment: de vakantie loopt ten einde. De agenda vult zich weer, de mailbox roept, en de dagelijkse routines wachten geduldig om hun plek terug te eisen.

Hoe het Roy Adaptation Model en ACT elkaar versterkenIn de wereld van gezondheidszorg en psychologie bestaan er veel modellen die mensen helpen om beter om te gaan met de uitdagingen van het leven. Twee daarvan lijken op het eerste gezicht uit totaal verschillende werelden te komen: het Roy Adaptation Model (RAM) uit de verpleegkunde en Acceptance & Commitment Therapy (ACT) uit de psychologie. Maar kijk je beter, dan blijkt dat ze dezelfde kern delen: het gaat er niet om dat het leven probleemloos wordt, maar dat we leren meebewegen.

Je verleden hoeft niet je leven te blijven bepalenVeel van wat we meemaken, vooral als het pijnlijk of overweldigend is, laat sporen na. Die sporen kunnen zichtbaar zijn in je lichaam, in je gedachten, in hoe je reageert op situaties of mensen. Soms voelt het alsof je steeds opnieuw in oude patronen belandt, zonder dat je dat echt wilt. Alsof het verleden nog steeds het stuur in handen heeft. Dat is heel menselijk. Maar wat als er een manier is om daar met helderheid naar te kijken — zonder oordeel, zonder strijd? Wat als je op een dieper niveau kunt ontdekken dat jij niet je verleden bént?

Inzicht ontstaat niet door strijd of analyse, maar door helder waarnemen wat er ís. Zonder oordeel. Zonder verzet. De onderstaande tips nodigen je uit om op een open manier te kijken naar jezelf, je patronen en je reacties: zonder iets te willen veranderen, oplossen of verbeteren. Laat het denken even met rust. Kijk. Wees aanwezig. En merk wat zich laat zien als je niets forceert. 

Het keuzepunt: 3e weg van tevreden aanwezig zijn In het ACT-model staan we vaak stil bij het keuzepunt: een moment waarop je kunt kiezen tussen vermijding of controle, óf het bewandelen van een waardevolle richting. Maar wat als er nog een derde weg is? Een weg die niet direct gericht is op actie of verandering, maar op simpelweg aanwezig zijn? 

Beëindiging van conflict: het verlangen naar zekerheid en de val van dualiteit We zoeken allemaal naar rust, zekerheid en een einde aan innerlijk conflict. Maar wat als precies dat zoeken ons gevangen houdt in strijd? De filosoof Krishnamurti stelt dat ons verlangen naar het blijvende, naar zekerheid, naar troost en houvast de bron is van ons lijden. In deze blog wil ik dit inzicht stap voor stap verkennen en vertalen naar de praktijk van dagelijks leven, coaching en ACT (Acceptance and Commitment Therapy). 

Orde zoeken in wanorde en waarom dat niet werktWe willen allemaal rust, overzicht en balans in ons leven. We proberen structuur aan te brengen, doelen te stellen, beter te worden. Maar wat als onze zoektocht naar orde juist de oorzaak is van innerlijke wanorde?

Hoe je uit oude patronen stapt en kiest voor wat echt belangrijk isSoms belanden we in een terugkerend spel zonder dat we het doorhebben. We voelen ons slachtoffer van omstandigheden, raken gefrustreerd en gaan klagen, of proberen juist alles voor een ander op te lossen. Deze rollen – slachtoffer, aanklager en redder – vormen samen de bekende dramadriehoek. Het zijn automatische patronen die vaak ontstaan uit angst, onzekerheid of oude pijn. Maar ze brengen zelden echt verbinding of groei.

Hoe je overtuigingen kunt transformerenVeel mensen dragen – vaak zonder het echt te beseffen – negatieve overtuigingen met zich mee over hun eigenwaarde. Overtuigingen die diep zijn ingeworteld, bijvoorbeeld door ervaringen uit het verleden of door het altijd maar ‘sterk’ moeten zijn. Denk aan gedachten als: "Ik ben niet genoeg", "Het is mijn schuld", of "Ik ben zwak". Deze overtuigingen kunnen als een donkere bril werken waardoor je de wereld en jezelf bekijkt.

Hoe je brein je uitnodigt tot moedWe kennen het allemaal: het hart dat sneller gaat kloppen, de adem die omhoog schiet, de spanning in je lijf als een onzichtbare vijand. Angst. Een oergevoel dat ons waarschuwt voor gevaar, maar ook vaak in de weg staat van wat we écht belangrijk vinden.